wyniki candy i trochę o dobroci

Lekko spóźnione, ale w końcu są ;)

Zgłosiło się 45 osób (!) co dla mnie jest bardzo miłym zaskoczeniem. Losowanie odbyło się w bardzo uproszczonej formie, trochę inaczej sobie to planowała.
Ale! Nie o tym :)

Emocji był ogrom, a wylosowana została Doro! Cieszę się razem z Tobą i gratuluję :)

Dziękuję wszystkim za udział w zabawie, losowanie wygranej bardzo mi się podobało, mam nadzieję, że Wam oczekiwanie również :)

Dziękuję Wam też za słowa otuchy odnośnie wpisu o psiaku. Teraz już mogę na spokojnie powiedzieć jak się potoczyły jej losy. Wieczorem w piątek (Trzech Króli) sąsiad nie domknął furtki przez co Nuka (właśnie mój psiak) uciekła i niestety po całonocnych poszukiwaniach nie odnalazła się. W sobotę rano zjawiła się u nas straż miejska z informacją, że pies został potrącony przez samochód i teraz jest w klinice. Chciałabym Wam opowiedzieć o tym ile miała szczęścia moja Malutka. Leżała już potrącona na poboczu, aż w końcu ktoś się zatrzymał i przeniósł ją w bezpieczne miejsce. Gdy dzwonił po straż miejską zatrzymali się kolejni ludzie, którzy zgodzili się poczekać na strażników i w tym czasie obdzwaniali okolicznych weterynarzy, aby któryś ich przyjął, co okazało się nie lada problemem ponieważ jak wiadomo Trzech Króli jest dniem wolnym od pracy. Na szczęście są jeszcze tacy ludzie jak Pani Anna Laudańska z Otrębus, która jako jedyny weterynarz zgodziła się przyjąć psa do siebie do domu, gdzie opatrzyła rany Nuki i zajęła się nią przez noc. W sobotę Pan, który dzień wcześniej zawiózł psiaka do kliniki przyjechał po nas i razem pojechaliśmy odebrać Nukę. Cała historia skończyła się na szczęście tylko na kilku obtarciach, siniakach i szoku. Nuka ma 15 lat, więc bałam się, że nie skończy się to dobrze, jednak dzisiaj już sama próbowała wejść po schodach, a przede wszystkim zaczęła jeść, co chyba jest najlepszą oznaką zdrowienia. Co ciekawr w wakacje ją zachipowałam, w sumie to nasza weterynarz namawiała mnie dopóki się nie zgodziłam i dzięki temu Nuka się znalazła i znów jest w domu, gdyby nie miała chipa nawet nie wiedziałabym co się z nią stało...

Wiem, że się rozpisałam, jednak uważam, że dopisało nam naprawdę niesamowite szczęście, bo psów na tamtej drodze ginie bardzo dużo. I dziękuję losowi, że trafiliśmy na ludzi o wielkich sercach, którzy uratowali życie Nuce.

Heh, a oto i ona...